Σε ένα μη δημοκρατικό περιβάλλον υπάρχει σαφής περιορισμός σε διάφορα επίπεδα, όμως η καταπίεση σχετίζεται και με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι πολίτες την κοινωνία στην οποία ζουν, επομένως τα στοιχεία που αντιλαμβάνεται ο δυτικός πολιτισμός ως καταπιεστικά, ίσως για τους ντόπιους να είναι απλή καθημερινότητα.
Οι πολίτες, αν και συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες, δεν έχουν ουσιαστική επιλογή, καθώς οι Κιμ νικούν πάντοτε με απόλυτα ποσοστά. Οι Βορειοκορεάτες μάλιστα δεν μιλούν ποτέ για πολιτικά ζητήματα και η γνώμη τους δεν έχει εμφανή θετική ή αρνητική χροιά, καθώς καλύπτεται από τη λατρεία που έχουν για τους ηγέτες και την εθνικιστική τους περηφάνια.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ανύπαρκτα, καθώς η χώρα διαθέτει ένα μόνο κρατικό κανάλι με σαφείς προπαγανδιστικούς σκοπούς, που εκπέμπει σε συγκεκριμένα πλαίσια ελάχιστες ώρες την ημέρα. Το διαδίκτυο είναι περιορισμένο και η καλύτερη επιλογή για ενημέρωση είναι η παράνομη διαδικασία λήψης σήματος όσων ζουν στα σύνορα με την Κίνα. Σαφώς τα ζητήματα έλλειψης ελευθεροτυπίας, πολυφωνίας και αντιπολίτευσης είναι και ζητήματα κουλτούρας, καθώς παραδοσιακά η Βόρεια Κορέα δεν ήταν δημοκρατική χώρα.
Οι πολίτες υποχρεούνται σε πολλά χρόνια στρατού, με ηλικία λήξης τα 28 χρόνια τους, ενώ η ηλικία έναρξης διαφέρει ανάλογα με τις σπουδές. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας δεν μπορούν να αποχωρήσουν σε καμία περίπτωση, εκτός εάν πεθάνει κάποιος συγγενής. Βεβαίως ο στρατός αποτελεί και ευκαιρία ανέλιξης σε κάποια δημόσια θέση, μια δεύτερη ευκαιρία για εκείνους που δεν τα κατάφεραν όπως θα ήθελαν στο σχολείο.
Όπως είναι γνωστό, οι πολίτες της Βόρειας Κορέας δεν έχουν την ελευθερία να φύγουν εκτός της χώρας παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, επί παραδείγματι οι ανώτεροι αξιωματούχοι ή οι αθλητές που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Τα παλαιότερα χρόνια δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος, καθώς ακόμη και τις Κυριακές οι πολίτες συμμετείχαν σε κοινωνικές εργασίες. Επίσης δεν υπήρχε η δυνατότητα να κρατήσουν μερίδιο κέρδους από τη γη που καλλιεργούσαν, όμως τα τελευταία χρόνια γίνονται μεταρρυθμίσεις επί του θέματος και έχουν επέλθει πολλές αλλαγές και παραχωρήσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, καθώς γίνεται αντιληπτό πως η κρατική παρέμβαση δεν μπορεί να έχει την ίδια ισχύ όπως σε παρελθοντικά χρόνια.
Νίκος Φούρναρης.