• Πιστεύατε ποτέ ως φοιτητής, κατά τη διάρκεια των σπουδών σας, ότι θα είχατε αυτή την εξέλιξη;

Προφανώς και όχι! Τέτοιες ευκαιρίες εμφανίζονται μία στο εκατομμύριο. Ειδικά η λέξη «διάστημα», με την πρακτική έννοια, φαντάζει ακόμα και σήμερα κάτι το ακατόρθωτο για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Παρόλα αυτά, πάντα ήμουν σε εγρήγορση και παρακολουθούσα τις εξελίξεις.

  •  UPSAT. Πώς ξεκίνησε και εξελίχθηκε το project;

Ήμουν ήδη σε συνεργασία με την LSF για το Satnogs project. Μια μέρα ο Πιέρρος, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει χαρακτηριστικά:
– «C (γλώσσα προγραμματισμού) ξέρεις; »
– «Την έχω σαν μητρική γλώσσα!».
– «Ωραία, αναλαμβάνεις τις τηλεπικοινωνίες του UPSat»
– «Τι, που, πως, πότε;;!!!»
Και κάπως έτσι ξεκίνησαν 5 μήνες σκληρής και επίμονης δουλειάς. Αρχικά, φτιάξαμε το πρωτότυπο σύστημα επικοινωνίας δορυφόρου-εδάφους και βασισμένοι σε αυτό συνεχώς το εξελίσσαμε ώστε να πληρεί τις απαιτήσεις του project και να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει στις αντίξοες συνθήκες του διαστήματος.

  • Είχατε από μικρός το «μικρόβιο»;

Θα έλεγα πως ναι. Από μικρός είχα ιδιαίτερη κλίση σε ότι «πετούσε» και κατασκεύαζα διάφορες ιπτάμενες μηχανές από χαλασμένα παιχνίδια. Οι «πτήσεις» περιορίζονταν από την ταράτσα του σπιτιού μέχρι τον κήπο, αλλά ήταν η αρχή.  Αποκορύφωμα θα έλεγα, ήταν ο μικρός πύραυλος που είχα κατασκευάσει για το μάθημα της τεχνολογίας στο γυμνάσιο, από κατάλληλα συγκολλημένα αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών. Αυτό το πράγμα πετούσε κάμποσα μέτρα ψεκάζοντας μέσα υδρατμούς από βενζίνη!

  • Υπήρξε αρμονική συνεργασία; Πως διαχειριστήκατε το χρόνο και την πίεση;

Συνεργασία σαν και αυτή που είχαμε στην διάρκεια του project νομίζω ότι δύσκολα θα βρει κανείς και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που ήμουν μέλος μιας τέτοιας ομάδας. Η καλή χημεία και η συνεργασία έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην επιτυχημένη παράδοση του δορυφόρου σε τόσο μικρό διάστημα. Ιδιαίτερα, όταν η πίεση αυξήθηκε κατά τις τελευταίες μέρες, το καλό κλίμα και η αφοσίωση της ομάδας στον στόχο, βοήθησε στο να μπορέσει ο καθένας μας να ξεπεράσει την κούραση και τα προσωπικά προβλήματα.

  • Υπήρξαν στιγμές που είχατε σκεφτεί να εγκαταλείψετε το project; Τι σας σταμάτησε;

Για κανέναν λόγο. Όλοι η ομάδα είχε σαν στόχο, το «κουτί» να πάει στο διάστημα. Κάθε δυσκολία και ένα πείσμα.

  • Ποια ήταν η πιο αστεία στιγμή της συνεργασίας σας;

Λίγες ημέρες πριν την παράδοση, το hackerspace.gr γιόρταζε τα 5 χρόνια λειτουργίας του και στον χώρο του οργανώθηκαν διάφορες ομιλίες. Η γιορτή έκλεισε με ένα ανοικτό party. Καθώς εμείς βέβαια «καιγόμασταν», δεν είχαμε χρόνο για τέτοια, οπότε προσπαθούσαμε ο καθένας να βρει έναν χώρο να δουλέψει. Κατά τις 11 το βράδυ, βγαίνω από τον πίσω χώρο του hackerspace για να χαλαρώσω λίγο. Ενώ ο κόσμος ήταν έξω πλέον διασκεδάζοντας στο προαύλιο, βλέπω τον Νικήτα και τον  Άγη, να δοκιμάζουν τα προγράμματά τους στον δορυφόρο. Από πάνω τους, μια disco ball να γυρίζει και δίπλα τους τα ηχεία να παίζουν μουσική. Αυτοί στον κόσμο τους, συνέχιζαν την δουλειά τους λες και ήταν μόνοι τους. Μακράν η πιο προγραμματιστικο-σουρεάλ σκηνή που έχω ζήσει. Απλά στάθηκα και γελούσα μαζί τους!

  • Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Να τελειώσω το διδακτορικό για αρχή. Μετά θα ήθελα να ανοίξω ένα σουβλατζίδικο! Πλάκα κάνω. Ιδανικά θα ήθελα να συνεχίσω να εργάζομαι σε ερευνητικά προγράμματα και projects ανοικτού κώδικα. Βαριέμαι παράφορα την μονοτονία των κλασσικών θέσεων εργασίας.

  • Σε μία εποχή αρκετά δύσκολη (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά), καταφέρατε να υλοποιήσετε ένα από τα όνειρα σας, ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να μεταφέρετε σε όσους ελπίζουν κι επιμένουν ακόμα;

Θεωρώ πως η επιμονή, η υπομονή και το πείσμα είναι βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει κάποιος στην Ελλάδα του 2017. Επίσης, παρά τις αντίξοες συνθήκες (υπό-χρηματοδότηση, έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού, ελληνικός παραλογισμός) δεν υπολειπόμαστε σε αποτέλεσμα πανεπιστήμια και ιδρύματα του εξωτερικού. Είναι πραγματικά κρίμα, όλο αυτό το δυναμικό να το εκμεταλλεύονται άλλες χώρες. Θα πρέπει να απαιτήσουμε δραστικές και ουσιαστικές λύσεις στο ζήτημα αυτό. Ειδικά το software engineering, θα μπορούσε να είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας και μπορεί να αναπτυχθεί άμεσα καθώς απαιτεί ελάχιστες υλικές υποδομές.

  • Πόσες φορές έχετε σκεφτεί να εγκαταλείψετε την Ελλάδα; Γιατί δεν το έχετε κάνει;

Αν με ρωτούσε κάποιος την ίδια ερώτηση πριν ένα-δύο χρόνια θα έλεγα καμία. Πλέον περνάνε σκέψεις από το μυαλό μου. Φαίνεται ότι σε αυτή την χώρα ενώ όλοι θέλουμε αλλαγές για να φύγουμε από την κρίση, εντούτοις κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει. Έχω βαρεθεί πάρα πολύ την μιζέρια μας και την διαρκή άρνηση στο να αλλάξουμε ή να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα. Το γιατί δεν το έχω φύγει, νομίζω οφείλεται κυρίως σε ιδεολογικούς λόγους.

  • Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η στήριξη των δικών σας προσώπων σε αυτή την τόσο απαιτητική περίοδο της ζωής σας;

Κλασσική ερώτηση! Θα έλεγα λίγο έως καθόλου. Όταν οι απαιτήσεις της «δουλειάς» φτάνουν σε ακραία επίπεδα, αυτοί που την πληρώνουν πρώτοι είναι τα δικά σου και κοντινά πρόσωπα. Τους παραμελείς, τους στενοχωρείς και τους εκνευρίζεις! Οπότε σημαντικό ρόλο δεν παίζει η στήριξή τους αλλά η υπομονή τους!

Ο Μανώλης Σουρλίγκας παραχώρησε τη συνέντευξη στη Μαρία Τσίρου