Πρέπει να καταστεί προκαταβολικά σαφές πως είναι δύσκολο να ορίσει κανείς «απόλυτες» αλήθειες και ψέματα σε μια χώρα για την οποία υπάρχουν ελάχιστα τεκμηριωμένα δημοσιογραφικά και αποδεδειγμένα στοιχεία, χωρίς παρεμβάσεις στις αναλύσεις εκατέρωθεν.
Η Βόρεια Κορέα είναι μια φτωχή χώρα, όμως δεν συγκρίνεται σε ποσοστά με χώρες της Αφρικής. Ουσιαστικά δεν μιλάμε για ανθρώπους που πεινάνε αλλά για ανθρώπους που δεν τρώνε καλά. Τα ποσοστά για τα υποσιτισμένα παιδιά έχουν μειωθεί από το 32% στο 27% κατά μέσο όρο. Φυσικά είναι μεγάλος ο αριθμός για μια βιομηχανική χώρα όπως η Βόρεια Κορέα, όμως από την άλλη ο αριθμός των υποσιτισμένων παιδιών σε άλλες χώρες είναι πολύ μεγαλύτερος. Αναφέρουμε ένα ακόμη στατιστικό στοιχείο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας που φανερώνει πως τα πράγματα στη Βόρεια Κορέα δεν είναι τόσο άσχημα όσο τα φανταζόμαστε, αφού έχουμε 16 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις. Στην Αμερική έχουμε 8, στην Χιλή έχουμε 16, στην Ελλάδα έχουμε 4. Φαινόμενα όπως η ανεργία, η παιδική εργασία, ο αναλφαβητισμός και η εγκληματικότητα εκλείπουν. Οι εργαζόμενοι είναι στο σύνολο τους άριστα καταρτισμένοι και αυτό που λείπει ουσιαστικά από τη χώρα είναι ο εξοπλισμός και η τεχνολογία λόγω των χρόνιων κυρώσεων.
Η Βόρεια Κορέα είναι ένα ανελεύθερο καθεστώς, στρατιωτικο-κεντρικό. Είναι μια χώρα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ Δημοκρατία, ήταν φεουδάτο υπό ιαπωνική κατοχή και οι πολίτες της έχουν μάθει να ζουν με το στοιχείο του δράματος στην ψυχή τους. Σημαντικά στοιχεία της κοινωνίας είναι ακόμη η κουλτούρα του προστάτη πατέρα, η λογική του κομφουκιανισμού, ενώ υπάρχει και έντονη εθνικιστική περηφάνια, είναι ένας λαός που πιστεύει ότι τους κατατρέχουν οι υπόλοιποι.
Υπάρχει η άποψη πως εάν δεν είχαν πυρηνικά, θα είχαν την τύχη του Σαντάμ και του Καντάφι. Οι κυρώσεις διεθνών οργανισμών, χωρών, θεσμών, δεν επηρεάζουν το πυρηνικό πρόγραμμα και δεν αποσκοπούν εκεί. Ελπίζουν ότι “πνίγουν” το λαό που θα αντιδράσει και θα προκληθεί αναταραχή και αλλαγή καθεστώτος. Οι κυρώσεις λοιπόν είναι πολιτικές.
Στη χώρα αυτή δεν υπάρχει νυχτερινή ζωή, τουλάχιστον σύμφωνα με τα Δυτικά πρότυπα. Οι Βορειοκορεάτες θα πάνε να φάνε, και τις περισσότερες φορές θα καταλήξουν σε κάποιο «καραόκε». Τα φώτα σβήνουν στις 11 το βράδυ και το χειμώνα έχει -20 βαθμούς, άρα ο κόσμος αντιμετωπίζει πρακτικά προβλήματα που τον εμποδίζουν να βγαίνει.
Δεν υπάρχει δημοσιογραφική ενημέρωση, υπάρχει μόνο ένα τηλεοπτικό κανάλι, το κρατικό, και αυτό εκπέμπει για 4-5 ώρες την ημέρα. Το σύστημα χαρακτηρίζεται από λογοκρισία, ανελευθερία και έλλειψη πλουραλισμού. Γίνονται εκλογές και εκλέγεται και πάλι το κόμμα των Κιμ με απόλυτα ποσοστά. Τυπικά υπάρχουν και άλλα πολιτικά κόμματα, ουσιαστικά όμως δεν λειτουργούν και δεν υφίσταται τίποτα άλλο εκτός των Κιμ. Οι άνθρωποι κυκλοφορούν στους δρόμους κανονικά, θα σου πουν ότι είναι φτωχοί και γενικά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αλλά δεν θα σου μιλήσουν ποτέ για πολιτική.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν έκανε αρκετές μεταρρυθμίσεις τα τελευταία χρόνια, αφού επέτρεψε να γίνουν μικρές ιδιωτικές αγροτικές μονάδες, έδωσε το δικαίωμα στους αγρότες να κρατούν το πλεόνασμα και έδωσε περισσότερη γη για ιδιωτική χρήση. Επιπρόσθετα, θέσπισε μπόνους και μάνατζερ για τις εταιρείες κάνοντας άνοιγμα στην τεχνολογία. Σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας θέσπισε για κάθε γυναίκα που γεννάει υποχρεωτική την επισκληρίδιο αναισθησία, σώζοντας αρκετές ζωές. Αναγνώρισε για πρώτη φορά στη χώρα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και υπέγραψε όλες τις συμβάσεις για τα δικαιώματα των αναπήρων. Το βιοτικό επίπεδο έχει αλλάξει συνολικά και παρουσιάζει βελτιωτικές τάσεις.
Νίκος Φούρναρης.